Pod względem kultury muzycznej panowanie Ludwika XIII – drugiego francuskiego króla z rodu Burbonów – wiele łączy jeszcze z okresem władania Francją przez ostatnich przedstawicieli Walezjuszy. Już w XVI wieku bowiem sztuka i dworski ceremoniał bardzo wyraźnie akcentowały polityczną dominację monarchy, czego znakomitym przykładem były widowiska ballet de cour, prawdziwie rozkwitające w kolejnym stuleciu. Natomiast nowością na dworze w pierwszych dekadach panowania kolejnej dynastii były wpływy kultury mieszczańskiej. W Luwrze w owym czasie zaczęła bowiem oddziaływać burżuazyjna obyczajowość galant.

Kultura galant (termin ten w XVIII wieku wykorzystano również do określenia stylu muzycznego, którego reprezentantami byli m.in. Couperin i Rameau), skupiona na elegancji i towarzyskim wdzięku, znakomicie współgrała z modnymi wówczas subtelnymi, skoncentrowanymi zazwyczaj na kontemplacji miłości airs de cour. Dużą zasługę w rozpowszechnianiu tego repertuaru miało przedsiębiorstwo rodziny Ballard, cieszącej się przez wiele pokoleń królewskim przywilejem na drukowanie nut skutkującym w praktyce monopolem. To właśnie utwory tego typu stanowić będą trzon programu przygotowanego przez Wrocław Baroque Ensemble.

Najważniejszym zespołem muzycznym na dworze Ludwika XIII był wokalno-instrumentalny Musique de la Chambre du Roi pełniący służbę zarówno podczas religijnych, jak i świeckich wydarzeń. Prowadził go muzyk noszący najwyższy na dworze tytuł surintendant, a do jego obowiązków należało również komponowanie muzyki do baletów. Jego asystentem był natomiast tzw. maître. Pierre Guédron, najstarszy z wybitnych kompozytorów airs, pełnił na dworze kolejno obie funkcje. Jego protegowanym był Antoine Boësset, także wielki twórca tej epoki, nazywany „Apollem Francji”. Poślubił on córkę Guédrona, został jego asystentem, a po śmierci teścia i on uzyskał upragniony najwyższy tytuł na dworze. Podczas koncertu usłyszymy również twórczość muzyków pozostających na służbie u innych najważniejszych postaci Francji pierwszej połowy XVII wieku. Étienne Moulinié piastował tytuł intendant de la musique u Gastona d’Orléans, królewskiego brata. Z kolei François de Chancy, zanim trafił na dwór monarszy, pracował dla samego kardynała Richelieu. Program koncertu uzupełnią utwory na dwie gamby Jeana de Sainte-Colombe’a, którego postać spopularyzował film Wszystkie poranki świata z 1991 roku.