Święto Reformacji obchodzone przez kościoły protestanckie 31 października upamiętnia ogłoszenie przez Marcina Lutra dziewięćdziesięciu pięciu tez, które pięć wieków temu zainicjowało w Europie społeczną i polityczną rewolucję. Świętowanie w rocznicę dnia, w którym według relacji Filipa Melanchtona w 1517 roku niemiecki augustianin miał wywiesić swój manifest na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze, miało swoje początki już w 1667 roku. Johann Sebastian Bach jako kompozytor angażował się w obchody święta w okresie pobytu w Lipsku i skomponował na tę okazję dwie kantaty – Ein feste Burg ist unser Gott BWV 80 z ok. 1724 roku oraz Gott, der Herr, ist Sonn und Schild BWV 79 z 1725.
Upamiętniając pięćset szóstą rocznicę przełomowego buntu, instrumentaliści Wrocławskiej Orkiestry Barokowej nie sięgną jednak po nie. Koncert otworzy nieco późniejsza skomponowana przez Bacha kantata Ich bin vergnügt mit meinem Glücke (Kontent jestem z losu mego). Tekst utworu nawiązuje do odczytywanego podczas nabożeństwa, na którym miano wykonywać kantatę, fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza zawierającego przypowieść o robotnikach w winnicy. Interpretuje go jednak w oryginalny sposób – jako pochwałę skromności i wdzięczności. Kolejne dzieło w programie koncertu, Suita orkiestrowa BWV 1068, należy do świeckich utworów pisanych przez Niemca z myślą o prezentacji ich podczas cotygodniowych publicznych koncertów w kawiarni Gottfrieda Zimmermanna. Jako drugą część dzieła usłyszymy melancholijną arię, której dziewiętnastowieczne opracowanie znane jest jako Aria na strunie G.
Muzycy zaprezentują również Sonatę C-dur na dwoje skrzypiec i basso continuo, która mimo przypisania jej numeru katalogowego Bach-Werke-Verzeichnis w rzeczywistości jest kompozycją ucznia Bacha – Johanna Gottlieba Goldberga. Przeszedł on do historii jako pierwszy wykonawca cyklu wariacji nazwanych od jego nazwiska Goldbergowskimi. Cały koncert zamknie kolejna Bachowska kantata – Mein Herze schwimmt im Blut (Serce spływa mi od krwi) na jedenastą niedzielę po święcie Trójcy Świętej. Tekst utworu zaczerpnięty ze zbioru poezji dewocyjnych Gottgefälliges Kirchen-Opffer Georga Christiana Lehmsa mówi o skrusze grzesznika i nadziei na Boże przebaczenie. Gdy Pan i Mistrz nasz Jezus Chrystus rzecze: „pokutujcie”, to chce, aby całe życie wiernych było nieustanną pokutą – brzmiała pierwsza z dziewięćdziesięciu pięciu rewolucyjnych tez.