Angielski kompozytor Benjamin Britten uważał, że muzyka powinna być przystępna i przemawiać do jak najszerszego grona odbiorców. Pisał więc dzieła komunikatywne, nierzadko angażujące też najmłodsze pokolenie wykonawców i muzyków amatorów. Taką właśnie kompozycją jest prezentowana podczas festiwalu barwna i atrakcyjna w odbiorze opera dziecięca Noye’s Fludde.

Jako temat swojej opery Britten obrał opisaną w Księdze Rodzaju historię potopu i arki Noego. Inspiracją do skomponowania dzieła były wystawiane w Chester w XV wieku misteria, czyli udramatyzowane historie oparte na wątkach biblijnych. Oprócz tematów religijno-dydaktycznych niejednokrotnie zawierały one elementy obyczajowe, często o charakterze komicznym. W dziele tak właśnie potraktowana jest relacja Noego z żoną. Kobieta bardziej niż budową arki interesuje się plotkami i biesiadowaniem z koleżankami, a kiedy w końcu synowie Noego siłą wprowadzają ją na statek, ta odwdzięcza się mężowi siarczystym policzkiem. Prawie wszystkie partie przeznaczone są dla śpiewaków amatorów i dla dzieci. Rola Boga jest mówiona, natomiast partie tytułowego bohatera i jego małżonki śpiewają profesjonaliści. Towarzysząca im orkiestra nie jest zbyt duża i podzielona została na dwa zespoły. W jednym z nich (w skład którego wchodzą m.in. kwartet smyczkowy, fortepian, kotły, flet prosty) grają zawodowcy, w drugim zaś (perkusja) – głównie amatorzy.

Muzyka Brittena jest przystępna w odbiorze, a mnogość wykorzystanych przez kompozytora instrumentów perkusyjnych daje ciekawe efekty barwne. Dzieje się tak choćby w scenie potopu, w której kolorystyka sugestywnie tworzy nastrój grozy – muzyka naśladuje odgłosy grzmotów, gwałtowną ulewę czy wielkie fale, zalewające ziemię dokoła statku. Dzieło miało swoją premierę na festiwalu w Aldeburgh w czerwcu 1958 roku i otrzymało niezwykle entuzjastycznie recenzje, w których krytyka doceniła zarówno zaangażowanie najmłodszych wykonawców, jak i walory artystyczne utworu. Także obecnie Noye’s Fludde jest uważana za jedną z najpiękniejszych oper, w których dla dzieci przewiedziana została nie tylko rola słuchaczy, lecz także wykonawców.