Elektronika, światła, dźwięk – odłamki składające się na organiczną, migotliwą całość performansu Hervé’a Biroliniego Des Éclats są częścią cyklu badawczego skoncentrowanego wokół energii elektrycznej. Francuski artysta zgłębia w nim złożone związki pomiędzy obecnością jednostki ludzkiej a mechaniczną aparaturą, tworząc kompleksowy i niezwykle efektowny obraz zdominowany przez charakterystyczne błyski wyładowań łukowych.  

Birolini interesuje się aspektami energii elektrycznej, a konkretnie mocą dźwiękową jej cząsteczek, od niespełna pięciu lat. „Jestem zbiorem intuicji, które starają się pokazać, jak ta energia jest obecna i niezbędna w całym społeczeństwie” – podkreśla kompozytor. W Des Éclats (pol. ‘odłamki’) metaforycznie zanurza się w samym rdzeniu tego, jak funkcjonujemy: nasze myśli, idee, wizja i świadomość świata są same w sobie podparte obecnością energii elektrycznej, która umożliwia naszemu ciału i jego biologicznym czujnikom funkcjonowanie oraz komunikację. Podobnie jak neurony, impulsy generowane przez cewki Tesli obecne na scenie reorganizują, przywołują i prowokują szybkie zmiany dźwiękowe, co stanowi trzon dzieła. Te brzmieniowe i wizualne propozycje można postrzegać w wielu wymiarach: jako skalę samej elektryczności ujętej w formie przepływu elektronów, ale także jako jej wysoce precyzyjną organizację, która być może daje początek czemuś nowemu – organizmowi elektrycznemu rozwijającemu się na naszych oczach.

Artysta studiował muzykę elektroakustyczną w Centre Européen de Recherche Musicale we francuskim Metz. Po zgłębianiu tajników kinematografii oraz mediów audiowizualnych i latach członkostwa w Groupe de Recherches Musicales w Institut National de L’Audiovisuel – uważanej za jednostkę pionierską w dziedzinie muzyki elektroakustycznej, akusmatycznej i konkretnej – kontynuował prowadzenie własnych badań i z początkiem millenium stał się niezależnie działającym artystą. Od tego momentu Birolini eksploruje niemal wszystkie obszary związane z dźwiękiem. Od utworów koncertowych przez instalacje, występy elektroakustyczne, aż po muzykę sceniczną lub filmową czy sztukę radiową – jego eksperymenty brzmieniowe wzajemnie się przenikają i nieustannie kwestionują jego rolę jako kompozytora. Tworzy muzykę, zasadniczo elektroniczną, używając rzeczywistych, konkretnych lub instrumentalnych materiałów, ale także obiektów dźwiękowych wytwarzanych przez skomputeryzowane, podlegające ciągłej reinwencji akcesoria. Technologia, która stanowi integralną część jego prac, jest zarówno narzędziem, jak i sposobem podważania współczesnego pojmowania tego, czym jest zmysłowość.

Wszystkich wielbicieli nowych form wyrazu w muzyce współczesnej, w tym elektroniki i nowych mediów oraz projektów łączących muzykę z innymi dziedzinami sztuki, zachęcamy do zakupu karnetu na nadchodzącą, 12. edycję Musica Electronica Nova!