Czas komponowania VI Symfonii, którą podczas piątkowego koncertu wykona dla Państwa Orkiestra Symfoniczna NFM pod batutą swego dyrektora artystycznego, stanowił dla Gustava Mahlera okres rodzinnego szczęścia. Kompozytor był świeżo upieczonym małżonkiem słynnej wiedeńskiej femme fatale, młodszej o dziewiętnaście lat Almy Schindler, do której zapłonął gorącą miłością w listopadzie 1901 roku. W czasie tworzenia tego dzieła urodziła się ich pierwsza córka. A jednak symfonia nosi przydomek „Tragiczna”. I choć to nie od Mahlera pochodzi owo określenie, trudno podważać zasadność jego użycia; potężne (osiemdziesięciominutowe) dzieło, oparte na ponurych marszowych rytmach, jest w wyrazie nader pesymistyczne. W ostatniej części grupa perkusji ma ważne zadanie do wypełnienia: musi zrealizować trzykrotnie przejmujące uderzenie młota (choć młot, jak wiadomo, nie jest instrumentem muzycznym). Dźwięki te według zaleceń kompozytora winny być „krótkie i pełne mocy”, „podobne do odgłosu upadającego topora”. Często interpretowano je jako przeczucie tragicznych wydarzeń, które kilka lat po premierze dzieła dotknęły kompozytora. Bodaj jedynym jasnym akcentem powstałej w latach 1903–1904 symfonii jest delikatny i pogodny „temat Almy” z pierwszej części, lecz i piękna żona wkrótce przysporzyła Mahlerowi zmartwień, wdając się w liczne romanse z kolejnymi słynnymi artystami. Przybity Gustav musiał szukać pomocy u terapeutów, wylądował nawet na kozetce u samego Freuda. Ach ta belle époque.