Jak brzmiała muzyka Neapolu w okresie baroku? Przypomną o tym prawdziwi znawcy tematu, muzycy z włoskiego zespołu specjalizującego się w wykonawstwie muzyki dawnej – Il Giardino Armonico. Tradycyjnie zespół poprowadzi jego założyciel, Giovanni Antonini.

Wraz z początkiem baroku rozpoczęły się złote czasy dla kompozytorów włoskich. Jednym z miast, w którym muzyka rozwijała się bardzo intensywnie, stał się Neapol. Działające tam konserwatoria sprzyjały kształceniu kolejnych pokoleń wybitnych kompozytorów. Jedną ze szkół przez lata opiekował się Alessandro Scarlatti – artysta, którego bez obawy można nazwać pionierem muzyki neapolitańskiej. Będąc przez lata rektorem tamtejszej uczelni muzycznej, dbał o kulturalny rozwój miasta. W historii zapisał się również jego syn Domenico. W przeciwieństwie do ojca, który samych oper skomponował ponad 100 (!), nie interesował się jednak szczególnie muzyką wokalno-instrumentalną. Młodszy Scarlatti był za to wyśmienitym klawesynistą – ponoć zdarzało mu się nawet organizować przyjacielskie pojedynki muzyczne z równie uzdolnionym kompozytorem i wirtuozem, Georgem Friedrichem Händlem. Alessandro Scarlatti również komponował kamrealną muzykę instrumentalną, czego dowodem jest chociażby VII Sonata D-dur.

Choć Włochów często (i słusznie!) nazywamy mistrzami opery, to podczas wieczoru przepełnionego muzyką Neapolu czasów baroku skoncentrujemy się na równie udanej twórczości instrumentalnej. Poza dziełem słynnego Alessandra Scarlattiego usłyszymy także utwory innych neapolitańskich kompozytorów, z których większość spotkała mistrza na swojej drodze twórczej. Pietro Marchitelli żył w bliskiej przyjaźni ze Scarlattim, z kolei Francesco Mancini pracował m.in. jako jego asystent na dworze neapolitańskim. Nicola Fiorenza prawdopodobnie również poznał Scarlattiego.