Kiedy w 1875 roku Georges Bizet po raz pierwszy zaprezentował widzom swoją operę Carmen, z pewnością nie spodziewał się, że niemal 200 lat później pewien rosyjski kompozytor wykorzysta ją do stworzenia baletu. A jednak! Rodion Szczedrin zaaranżował najsłynniejsze dzieło Bizeta specjalnie dla swojej ukochanej żony – Mai Plisieckiej, primabaleriny słynnego Teatru Bolszoj.

Carmen Bizeta początkowo spotkała się z pewną nieufnością. Pech chciał, że prapremiera opery odbyła się w paryskiej Opéra-Comique, gdzie przyzwyczajona do lekkich i przyjemnych historii publiczność skrytykowała tragiczne zakończenie historii tytułowej bohaterki. Co więcej, dziewiętnastowieczni francuscy melomani przywykli raczej do adaptacji mitów i legend – pojawienie się w sztuce żołnierzy, przemytników i pracowniczek fabryki cygar było dotychczas rzeczą nie do pomyślenia. Prapremiera Carmen na szczęście nie zakończyła się skandalem, a Bizet przetarł szlak późniejszym twórcom teatru operowego, którzy podobnie jak on cenili realizm. Wkrótce świat przekonał się również do jego dzieła – stało się ono jednym z najsłynniejszych w historii muzyki. Również Suita Carmen Szczedrina do dziś jest jego najbardziej znanym dziełem. Skomponował ją w latach 60. ubiegłego stulecia, wykorzystując  melodie oryginału i aranżując je na zespół smyczkowy i rozbudowaną partię perkusji. W opracowaniu Szczedrina opera Bizeta nabiera blasku i świeżości, zaskakuje kolorytem brzmienia.