Francuski organista Philippe Lefebvre to jeden z najbardziej cenionych i rozpoznawalnych wirtuozów działających w naszych czasach. Związany zawodowo m.in. z katedrami w Chartres i z paryską Notre Dame, sławę zyskał zarówno jako wykonawca dzieł należących do organowego kanonu, jak i ze względu na pełne inwencji improwizacje. W programie jego recitalu – podczas którego zagra na znakomitym instrumencie w stylu francuskim, którego budowę zakończono w ubiegłym roku w Sali Głównej NFM – znajdą się prawie wyłącznie dzieła twórców związanych z drugą z wymienionych świątyń.

Claude-Bénigne Balbastre był jednym z najbardziej znanych kompozytorów francuskich tworzących w drugiej połowie XVIII wieku. Choć za życia artysty jego utwory cieszyły się znaczną popularnością, to później popadły w zapomnienie. Lefebvre przypomni jego Marche des Marseillais et l’air „Ça ira”, czyli dzieło będące wirtuozowskimi wariacjami na temat Marsylianki. Zupełnie odmienny jest poważny i surowy II Chorał h-moll Césara Francka z epoki romantyzmu. Jako następna zabrzmi poważna i refleksyjna druga część II Symfonii organowej e-moll op. 20 Louisa Vierne’a. Był to artysta kolejnego pokolenia pracujący przez trzydzieści siedem lat jako organista w katedrze Notre Dame, gdzie zmarł podczas jednego z koncertów.

Usłyszymy również eteryczne Clair de lune z Suite bergamasque Claude’a Debussy’ego – jedno z najpopularniejszych i najbardziej znanych dzieł tego artysty. Pierwotnie przeznaczone było na fortepian, ale szybko doczekało się niezliczonej wręcz liczby opracowań na inne składy. Podczas wrocławskiego recitalu Lefebvre wykona swoje własne opracowanie tej kompozycji. Cortège et litanie  Marcela Duprégo (ucznia Vierne’a) to utwór składający się z dwóch odcinków. Pierwszy z nich jest spokojną, miarową procesją, zaś drugi potężną, majestatyczną apoteozą. Organista, kompozytor i pedagog Pierre Cochereau był mistrzem Lefebvre’a. Ten ostatni odda mentorowi hołd poprzez włączenie do programu dzieła jego autorstwa – Boléro sur un thème de Charles Racquet. To intrygujące opracowanie hiszpańskiego tańca wymaga, oprócz organów, udziału dwóch perkusistów. Koncert zwieńczą improwizacje w wykonaniu solisty.