Georg Friedrich Händel przez długi czas widział siebie przede wszystkim w roli kompozytora muzyki operowej, choć za jego największe dokonania uważa się monumentalne oratoria. Uznanie, jakim darzyli go współcześni, potwierdzało jego mniemanie: najpierw jego opery cieszyły się sukcesem w Hamburgu, później we Włoszech, wreszcie w Anglii, gdzie artysta zdecydował się osiąść na stałe.

W 1719 roku założono w Londynie towarzystwo Royal Academy of Music, w którym powierzono Händlowi stanowisko dyrygenta. Dla tej instytucji stworzył on swoje najsłynniejsze opery. Podczas koncertu do jego świata wprowadzi nas instrumentalna uwertura do skomponowanej w 1724 roku Giulio Cesare in Egitto HWV 17, chyba najczęściej wykonywanej opery mistrza. Jej wyjątkowość wynika w znacznym stopniu z bogatej obsady orkiestrowej i wyjątkowo dużej liczby arii. Choć tytułowym bohaterem jest Juliusz Cezar, to jednak partie Kleopatry najbardziej przykuwają uwagę. Rola ta ulega przeobrażeniom od intrygantki, aż po więdnącą z miłości kochankę, co doskonale obrazują dwa lamenty: Piangerò la sorte mia, śpiewany po przegranej bitwie i wieści o śmierci Cezara, oraz Se pieta, wyrażający obawy o utratę życia. Z kolei aria Da tempeste odzwierciedla żywiołową radość bohaterki z powrotu żywego kochanka.

Wysłuchamy również fragmentów z opery Lotario HWV 26, która powstała w 1729 roku i została poświęcona burzliwym losom Adelajdy Burgundzkiej. Scherza in mar la navicella wyraża rozpacz głównej bohaterki, której zamek zdobyto, a ona sama została zakuta w kajdany. Artyści wykonają też dwie arie z opery Arminio HWV 36, w oryginale przeznaczone dla kastrata Gioacchina Contiego. Niewątpliwie interesującym punktem programu będzie też czteroczęściowy utwór skomponowany na organy i orkiestrę: często wykonywany w sporządzonej przez kompozytora adaptacji na harfę Koncert B-dur na harfę op. 4 nr 6, HWV 294. Koncert ten powstał na marginesie głównej twórczości londyńskiego artysty: Aby uprzyjemnić słuchaczom długie antrakty, a przy okazji zareklamować swoją muzyczną wszechstronność, w przerwach między aktami operowymi Händel grywał skomponowane specjalnie na tę okazję koncerty organowe. Historia lubi zaskakiwać – jego opery odeszły w zapomnienie i są teraz odkrywane na nowo, podczas gdy koncerty organowe cieszyły się stałym uznaniem wśród wykonawców i melomanów.