Zapraszamy na pierwszy występ Chóru Narodowego Forum Muzyki, prowadzonego po raz pierwszy przez nowego dyrektora artystycznego. Znany już wrocławskiej publiczności francuski chórmistrz Lionel Sow zaprezentuje możliwości głosu ludzkiego i skrzypiec, w posługiwaniu się którymi on sam osiągnął mistrzowski poziom zarówno jako instrumentalista, jak i dyrygent.
Hugo Distler był twórcą sakralnej muzyki chóralnej i mistrzem muzyki neobarokowej. Jego dorobek wykorzystuje dawne formy i gatunki bogate w malarstwo słowne. Stosował technikę polifoniczną, częste melizmaty oraz skalę pentatoniczną. Jego utwory pozostają zakotwiczone tonalnie, a jednocześnie ujawniają nowatorski zmysł harmoniczny, czego przykładem są dwa motety wokalne ze zbioru Geistliche Chormusik op. 12. Singet dem Herrn ein neues Lied oraz Führwahr, er trug unsere Krankheit, oparte na chorałowej melodii, są arcydziełami o niezwykle surowej, rzadkiej i wysublimowanej harmonii, przejmującej od początku do świetlistego końca chorału. Zostały napisane przez Distlera w 1942 roku, w przeddzień jego samobójczej śmierci, do której został popchnięty szykanami, jakim poddawano jego religijną twórczość w hitlerowskich Niemczech.
Grażyna Bacewicz należy do grupy polskich twórców i twórczyń z lat międzywojennych i powojennych tworzących w stylu neoklasycznym. Nawiązywała do form i gatunków wykształconych w okresie klasycyzmu. Jako wykształcona i koncertująca skrzypaczka, szczególną uwagę poświęciła muzyce na skrzypce – stąd jednym z pierwszych jej utworów jest I Sonata na skrzypce solo, powstała w 1941 roku i będąca jedną z pierwszych polskich sonat skrzypcowych dwudziestego wieku. Oferuje ona ucztę muzykalności, dowcipu i skupienia emocji. Adagio z II Sonaty na skrzypce solo było szczególnie bliskie kompozytorce – poprosiła o zagranie tej części na jej pogrzebie. Pokazuje Bacewicz kroczącą bardzo indywidualną ścieżką między sprzecznymi dogmatami socrealizmu i powojennego modernizmu, kiedy formował się osobisty język muzyczny kompozytorki.
Come, Holy Ghost Jonathana Deana Harveya oraz Domine non secundum peccata nostra Jamesa Loya MacMillana to dwie współczesne kompozycje kościelne brytyjskich kompozytorów. Obie oparte są na tekstach kościelnych: pierwsza na hymnie do Ducha Świętego, druga na melodii traktusa z liturgii Środy Popielcowej. Natomiast w trzeciej części pod tytułem Nostalgia z tryptyku francuskiego twórcy Philippe’a Hersanta czołową rolę pełnią skrzypce grające ozdobne wariację na tle posępnego chorału w partiach chóru. Ostatni zabrzmi dwuchórowy motet Singet dem Herrn ein neues Lied, skomponowany ok. 1727 roku przez Johanna Sebastiana Bacha dla uczniów Thomasschule w Lipsku. Tam też w 1789 roku zachwycił się dziełem Mozart i poprosił o sporządzenie kopii partytury. Ostatnie ogniwo utworu to czteroczęściowa fuga bazująca na melodii protestanckiego chorału Alles was Odem hat!