Daniel Hope należy do najbardziej cenionych i wszechstronnych wirtuozów skrzypiec naszych czasów. Uczeń Yehudiego Menuhina nagrywa obecnie dla wytwórni Deutsche Grammophon, szczególnie często sięgając po dzieła napisane w XX i XXI wieku. Nie inaczej będzie podczas występu artysty z NFM Filharmonią Wrocławską, gdy usłyszymy Koncert skrzypcowy Benjamina Brittena. Hope ma na swoim koncie znakomite nagranie tego utworu. Muzyków poprowadzi Christoph Eschenbach. W obszernym dorobku fonograficznym tego wybitnego dyrygenta znajdziemy drugą z kompozycji, które zabrzmią w NFM – jest nią doskonale znana IX Symfonia „Z Nowego Świata” Antonína Dvořáka, nagrana przez maestra dwukrotnie.

Koncert skrzypcowy Benjamina Brittena powstawał w latach 1938–1939, należy zatem do młodzieńczych utworów kompozytora. Chociaż po raz pierwszy zabrzmiał już w 1940 roku w Filharmonii Nowojorskiej w wykonaniu hiszpańskiego skrzypka Antonia Brosy i pod batutą Johna Barbirolliego, to autor nie był ze swojego dzieła do końca zadowolony i wracał do niego aż trzykrotnie, za każdym razem wprowadzając nowe poprawki oraz rewizje. Koncert ten jest przeznaczony na duży skład – obejmuje także rozbudowaną sekcję perkusji. Również jego forma jest nietypowa: zamiast dynamicznego i efektownego popisu kończy się on bowiem poważną, mroczą passacaglią, czyli stylizacją barokowego tańca.

IX Symfonia „Z Nowego Świata” Antonína Dvořáka z kolei swój podtytuł zawdzięcza miejscu powstania. Czeski kompozytor napisał ją bowiem podczas trwającego w latach 1892–1895 pobytu w Stanach Zjednoczonych. Zaproponowano mu wtedy objęcie stanowiska dyrektora National Conservatory of Music w Nowym Jorku, a twórca na to przystał. Czas ten okazał się bardzo inspirujący, a Dvořák chętnie włączał elementy muzyki rdzennych Amerykanów i pieśni negro spirituals do pisanych tam utworów. Najbardziej znanym spośród nich jest właśnie IX Symfonia. Po raz pierwszy zabrzmiała ona w Carnegie Hall w 1893 roku, a kompozytor przyznawał, że przy tworzeniu drugiego i trzeciego ogniwa jego natchnieniem był poemat Pieśń o Hajawacie Henry’ego Wadswortha Longfellowa. Dzieło Dvořáka odniosło wielki sukces, a jego rolę w kulturze podkreśla fakt, że nagranie tego utworu zabrali ze sobą astronauci realizujący misję Apollo 11, podczas której doszło do lądowania na Księżycu.