W Europie do około 1600 roku muzyka instrumentalna miała niewielkie znaczenie i ściśle podążała za wzorcami wokalnymi. Przełom w tej dziedzinie przyniósł rozwój technik kontrapunktycznych i imitacyjnych. Ten renesansowo-barokowy przewrót ukazany w różnorodnym repertuarze na Forum Musicum przedstawi związany z Łodzią zespół Filatura de Musica. Artyści skupią się na opartej na dawnych metodach sztuce improwizacji, prezentując także zachowane w źródłach z epoki instrumentalne opracowania melodii pisanych z myślą o wykonaniu przez śpiewaków. Ważnym punktem programu będą też canzony przechowane w odnalezionej w 1957 roku na Pomorzu tak zwanej tabulaturze pelplińskiej.

Festiwalowy koncert stanie się okazją do wysłuchania tych samych utworów w różnych muzycznych szatach. Szesnastowieczny hiszpański kompozytor i teoretyk Diego Ortiz jest autorem Trattado de glosas – pierwszego wydanego drukiem podręcznika ornamentacji przeznaczonego dla artystów grających na instrumentach smyczkowych. W księdze drugiej tej rozprawy znajdują się już autorskie opracowania Ortiza określane przez niego terminem recercadas. Cztery z nich to ozdobne wersje madrygału O felici occhi miei Jacquesa Arcadelta – wczesnego francuskiego mistrza tej formy. To samo dzieło w nowej odsłonie odnajdujemy też w zbiorze Capricci in musica Vicenza Ruffa, wydanym w Mediolanie w 1564 roku. Zespół kierowany przez Marka Nahajowskiego sięgnie po oryginał i oba wymienione warianty kompozycji Arcadelta.

W paru wersjach usłyszymy też Anchor che col partire Cipriana de Rore. Miłosny utwór działającego we Włoszech Flamanda był prawdziwym fenomenem. Aż około dwudziestu spośród ponad setki znanych instrumentalnych wersji jego madrygałów opracowanych przez różnych artystów oparto bowiem właśnie na tym dziele, które powstało najprawdopodobniej do tekstu pióra Alfonsa d’Avalosa. Członkowie Filatura de Musica zaprezentują tę przygotowaną przez Andreę Gabrielego – czołowego kompozytora włoskiego drugiej połowy XVI wieku, twórcę tak zwanej szkoły weneckiej. Zabrzmi również adaptacja autorstwa Riccarda Rognoniego – wybitnego muzyka grającego na instrumentach smyczkowych, pamiętanego dziś głównie jako autor traktatu o dyminucji (formie muzycznego zdobnictwa) Passaggi per potersi essercitare…, porównywanego z przywołanym już tu traktatem Diega Ortiza.