Minotaur to strzegąca krętego labiryntu potężna postać o ciele człowieka i głowie byka, znana z greckiej mitologii, a jednocześnie tytuł kompozycji, stanowiącej także rodzaj performansu, autorstwa Ewy Trębacz. Jej głównymi komponentami są przestrzenność, pewna niewiadoma wynikająca z jej struktury oraz ruch – każdy z nich eksplorowany jest przez solistę, który jednocześnie wykonuje utwór oraz kroczy po rozmaitych zakątkach Narodowego Forum Muzyki.

Jak podkreśla autorka, Minotaur powstał we współpracy z mieszkającym w Seattle waltornistą Josiah Boothbym, w procesie przypominającym bardziej produkcję filmową niż klasyczną praktykę kompozytorską. Utwór jest wynikiem serii sesji nagraniowych dokonanych w przestrzeniach o unikatowych cechach akustycznych, takich jak katedra św. Jana w Seattle, pustynia na wschodzie stanu Waszyngton i na wschodnich zboczach gór Kaskadowych. Josiah improwizował krótkie frazy i motywy, które kompozytorka nagrywała w technikach trójwymiarowej rejestracji dźwięku, tzw. Ambisonics. Materiał ten został następnie przetworzony i zorganizowany w sekwencję przestrzeni dźwiękowych. Podczas wykonania utworu solista porusza się w labiryncie przestrzeni akustycznych – zarówno w sensie dosłownym, fizycznym (eksplorując miejsca), jak i metaforycznym (nawiązując do przestrzeni uwięzionych w labiryncie partii elektronicznej). W partii waltorni solista może zademonstrować swoją wirtuozerię techniczną poprzez użycie wielu rozszerzonych technik wykonawczych, a jednocześnie musi wykazać się kreatywnym podejściem do zanotowanego materiału dźwiękowego.