Zapraszamy do udziału w kolejnej, trzynastej już edycji Leo Festiwalu! Podczas koncertu inauguracyjnego muzycy NFM Orkiestry Leopoldinum oraz Lviv National Philharmonic Orchestra „MUZA” pod dyrekcją Oleny Korolenko wykonają między innymi dzieła kompozytorów ukraińskiego pochodzenia, prezentując bogactwo wschodnioeuropejskiej literatury muzycznej. W roli solistki wystąpi zaś flecistka Natalia Kozhushko-Maksymiv.

Wieczór rozpoczną dźwięki Dyptyku Myrosława Skoryka – znanego kompozytora, instrumentalisty, a zarazem muzykologa. Utwór, napisany w oryginale na kwartet smyczkowy, zabrzmi tym razem w wersji na orkiestrę kameralną. Nie będzie to jedyna okazja do zetknięcia się z dorobkiem tego twórcy, bowiem jego Melodia, po którą w ostatnim czasie dość często sięgają artyści z różnych stron świata, domknie repertuar koncertu, tworząc swoistą klamrę. Dyptyk poprzedzi dzieła Stanisława Ludkiewicza oraz Jakiwa Stepowyja. Wykonanie dzieła tego ostatniego kompozytora – Preludium ku pamięci Tarasa Szewczenki op. 13 w opracowaniu Romana Stelmaszczuka – będzie formą złożenia hołdu ukraińskiemu bohaterowi narodowemu. Pozostając w kręgu wschodnich kompozytorów, zwrócimy się także w stronę twórczości Jewhena Stankowycza – ucznia Skoryka. Utwory, które wyszły spod jego pióra, charakteryzują się niezwykłym dramatyzmem oraz doskonale przemyślaną instrumentacją. Jego III Symfonia kameralna na flet i orkiestrę smyczkową zachwyca bogactwem brzmienia – Międzynarodowa Trybuna Kompozytorów UNESCO zaliczyła ją do grona dziesięciu najwybitniejszych utworów powstałych w 1985 roku. Zabrzmi także Chorale na orkiestrę smyczkową Hanny Hawrylec, uznanej kompozytorki, która również kształciła się w klasie Myrosława Skoryka.

Gottfried von Einem był z kolei twórcą znanym głównie ze swoich oper, choć doskonale operującym także indywidualnym stylem kompozytorskim w zakresie muzyki czysto instrumentalnej. Już jego wczesne kompozycje tego typu zdradzają inspiracje elementami jazzu oraz wirtuozowskie podejście do partytury. Nierzadko porównywane są z pełnym energicznej werwy neoklasycznym stylem Igora Strawińskiego. Powstała w 1949 roku Serenada na podwójną orkiestrę smyczkową jest niewielkich rozmiarów kompozycją o wyjątkowo ciepłym i lekkim brzmieniu, podsycanym oryginalnymi akcentami, nadającymi jej dodatkowej witalności.