Soliści Chóru NFM wraz z instrumentalistami pod dyrekcją Lionela Sowa wykonają dzieła Kuby Krzewińskiego – kompozytora, którego twórczość porusza zagadnienie dotyku jako genezy dźwięku i sposobu jego percepcji – a także pioniera spektralizmu Gérarda Griseya.

„O kontrach i kontrastach, punktach kontaktu i kontrapunktach, o pozycjach i opozycjach” – to słowa, którymi Kuba Krzewiński określa Contre No. 1 na wiolonczelę i skrzypce. Jego kompozycja z 2016 roku poprzedzi jedno z istotniejszych dzieł w dorobku Gérarda Griseya, francuskiego kompozytora uważanego za pioniera spektralizmu. Na przestrzeni lat Grisey doskonalił swoje umiejętności pod czujnym okiem Oliviera Messiaena oraz Henriego Dutilleux’go, a także w ramach szeregu seminariów kompozytorskich u Karlheinza Stockhausena, Györgya Ligetiego czy Iannisa Xenakisa – prominentnych postaci w kontekście dwudziestowiecznej awangardy. Począwszy od lat 80. ubiegłego stulecia, związany był z IRCAM-em, a więc instytutem badań nad dźwiękiem, miejscem opracowywania technologii wytwarzania i przetwarzania brzmień stworzonym przez Pierre’a Bouleza. Artysta zapoczątkował kompozytorską technikę spektralizmu, która polega na kreowaniu melodii i harmonii danego utworu z wykorzystaniem spektrum dźwięku.

Les Chants de l’amour (tłum. Pieśni miłosne) na dwanaście głosów i taśmę to pierwsza kompozycja wokalna na taką skalę w twórczości artysty. Powstałe w latach 1982–1984 dzieło to swoisty hymn o miłości, inspirowany powieścią Gra w klasy pióra Julia Cortázara. Grisey umożliwia w swym utworze dialog pomiędzy żywym ludzkim głosem a taśmą z syntetyzowanym wokalem. Spośród dźwięków w rozmaitych wariantach językowych wyłaniają się słowa „I love you”.