„Infelice – nieszczęśliwa”. Rozpacz porzuconej przez kochanka kobiety – łagodzona chwilami wspomnień słodkiej przeszłości – to kanwa librett wszystkich arii prezentowanych w dzisiejszym programie. Jest to ulubiony przez publiczność temat podany w ujęciu ulubionego przez kompozytorów poety – Pietra Metastasia – i Haydn, i Beethoven, i Mendelssohn sięgnęli bowiem po teksty tego wytrawnego librecisty, pisząc swoje sceny dla wybitnych primadonn: Brigidy Giorgi Banti (Haydn), Josephy Dušek (Beethoven) i Marii Malibran (Mendelssohn). Punktów stycznych tych kompozycji jest zresztą więcej: Beethoven wzorował się na napisanej także dla Josephiny Dušek, słynnej arii Bella mia fiamma (KV 525) Mozarta, Mendelssohn z pewnością czerpał zaś wzory z Beethovenowskiego Ah! Perfido – i to zarówno nawiązując do tego dzieła w warstwie muzycznej, jak i sięgając po fragmenty tej samej poezji Metastasia. Wszyscy trzej kompozytorzy dla wyrażenia skrajnych emocji bohaterek stworzyli sceny, „mini-opery”, w których nieustannie przeplatają się dramatyczne recytatywy z pełnymi furii allegrami i z ariosami przynoszącymi chwile ukojenia. Bez trudu odnajdziemy tu nawiązania do genialnej Ah, lo previdi! (KV 272) Mozarta. Przed trzema laty Wrocławska Orkiestra Barokowa nagrała owe wspaniałe sceny Wolfganga Amadeusa wraz Olgą Pasiecznik – jedną z najwybitniejszych interpretatorek tego repertuaru. Dziś ponownie gościmy tę wspaniałą sopranistkę, aby zaprezentować Państwu trzy najsłynniejsze arie koncertowe klasycyzmu i wczesnego romantyzmu.