Ewangeliczny obraz Matki Boskiej Boleściwej, opłakującej śmierć swego syna, inspirował i inspiruje do dziś wielu kompozytorów. Muzyczna historia Stabat Mater sięga XIII wieku, kiedy to powstała chorałowa sekwencja, za której autora przez lata uznawany był franciszkanin Jacopone da Todi. W kolejnych epokach wspomnianym motywem interesowało się wielu kompozytorów, takich jak choćby Antonio Vivaldi, Giovanni Battista Pergolesi, Karol Szymanowski czy Arvo Pärt. Do tego grona należą również Antonio Maria Bononcini i Emanuele d’Astorga.
Żyjący na przełomie XVII i XVIII stulecia Antonio Maria Bononcini cieszył się uznaniem współczesnej mu publiczności. Sławę zawdzięczał nie tylko zamiłowaniu do muzyki, lecz także niewątpliwemu talentowi, który kształcił pod okiem starszego brata, Giovanniego Battisty. Również niezwykle uzdolniony starszy z Bononcinich już jako dwudziestolatek był sławny w całych Włoszech i rozpoczynał karierę międzynarodową – zdobywał wówczas zatrudnienie na wiedeńskim dworze cesarza Leopolda I. Wkrótce także Antonio Maria podążył tą ścieżką – po pewnym czasie wyruszył do Wiednia i objął stanowisko kapelmistrza u cesarskiego brata, Karola. To tam najprawdopodobniej stworzył większość swoich najsłynniejszych dzieł, w tym pochodzące z 1710 roku, poruszające Stabat Mater. Ta niezwykła kompozycja z pewnością potwierdza słowa, jakimi Antonia Marię Bononciniego określił Padre Martini (ojciec historiografii muzycznej): „Szlachetny, pomysłowy i ujmujący”.
Stabat Mater Emanuela d’Astorgi jest najsłynniejszym dziełem tego kompozytora. Pochodzący z Sycylii twórca, młodszy od Antonia Marii Bononciniego o zaledwie trzy lata, kształcił się m.in. pod okiem Francesca Scarlattiego (młodszego brata Alessandra Scarlattiego). Z racji swojego arystokratycznego pochodzenia baron d’Astorga tworzył muzykę głównie z potrzeby serca – nie musiał nigdy traktować pracy kompozytorskiej jako głównego źródła utrzymania. Podobnie jak członkowie rodu Bononcinich cieszył się uznaniem nie tylko włoskiej publiczności. Swoje dzieła prezentował również poza granicami kraju – w Austrii i Anglii. Kompozycję będącą muzycznym ujęciem cierpienia Matki Boskiej po śmierci Chrystusa d’Astorga stworzył najprawdopodobniej w Londynie na zamówienie jednego z brytyjskich towarzystw muzycznych. Owo charyzmatyczne dzieło jest owiane legendą dzięki romantycznej, powstałej w 1866 roku operze Astorga Johanna Josepha Aberta. Libretto opery, której głównym bohaterem jest prowadzący burzliwe życie artysta – oficer wojsk gaszących bunty na Sycylii, a zarazem niewdzięczny mąż i ojciec, było inspirowana losami d’Astorgi. Istotnym wątkiem w fabule jest przemiana głównego bohatera, która dokonała się właśnie po usłyszeniu Stabat Mater.
