Fidelio to jedyna opera Ludwiga van Beethovena. Jest wyrazem republikańskich poglądów kompozytora, sprzeciwem wobec tyranii, a także dowodem wielkiej wiary w potęgę miłości.

Akcja dzieła rozgrywa się w okolicach Sewilli w Hiszpanii. Jego treść dotyczy losów pary małżeńskiej – Leonory i Florestana. Mężczyzna przetrzymywany jest w zarządzanym przez Don Pizarra więzieniu. Bohaterka, chcąc dotrzeć do męża, przybiera męskie przebranie i zatrudnia się jako tytułowy Fidelio w charakterze pomocnika dozorcy więziennego, Rocca. Staje się to przyczynkiem do rozmaitych perypetii, które ostatecznie rozwiązują się pomyślnie. Nikczemny Don Pizarro sam trafia do więzienia, a Leonora razem z przyjacielem Florestana, Don Fernandem, uwalnia swojego małżonka z okowów. Bohaterowie wykonują na koniec chór Wer ein holdes Weib errungen, sławiący potęgę miłości małżeńskiej.

Pierwsze wykonanie trzyaktowej wersji opery miało miejsce w Theater an der Wien w listopadzie 1805 roku, jednak dzieło nie przypadło publiczności do gustu, a i sam kompozytor nie był z niego zadowolony. Skracał je więc i przerabiał, a Fidelio w ostatecznym kształcie trafił na deski Theater am Kärntnertor w maju 1814 roku, gdzie odniósł zasłużony sukces. Beethoven przygotował też aż cztery wersje uwertury do tej opery, czyli trzy rozbudowane i dramatyczne dzieła, znane jako Leonora I, Leonora II i Leonora III, oraz lekką i przebojową uwerturę Fidelio, która powstała jako ostatnia.

Dzieło to pozostaje dowodem niekwestionowanego idealizmu Beethovena. Pomimo chęci twórca nie mógł się zdecydować na napisanie żadnej innej opery. I choćby z tego powodu wykonanie Fidelia stanowi atrakcyjny element bieżącego sezonu artystycznego.